ξέλειχα

επίρρ.

1. επιπόλαια

2. έξω έξω, άκρη άκρη, ξώπετσα («τόν πέτυχε ξέλειχα η σφαίρα»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ξ(ε)-* + λείχω «γλείφω»].